Zo’n honderd dansers van 4 tot 66 jaar showden zaterdag en zondag in het CKC-theater aan de Leidsewallen het beste van zichzelf in de balletvoorstelling ‘Alice in Wonderland’ van het Zoetermeerse danspodium ‘Pas de Deux’.

De vier nagenoeg uitverkochte voorstellingen waren een groot feest voor deelnemers en bezoekers. De puzzelstukjes van dans, muziek, kostuums, belichting en projecties vielen na maanden voorbereiding heel mooi in elkaar. Artistiek leiders van de voorstelling waren Nicole Sudibyo en Yolanda Germain, de oprichters van danspodium ‘Pas de Deux’, dat dit jaar het vijfjarig jubileum viert. Bij de balletschool zijn bijna tweehonderd leerlingen actief, van jong tot oud. ‘Ballet is voor alle leeftijden’, is het motto van de dansschool.

Al in december begonnen Nicole en Yolande met de opzet van de voorstelling. Het verhalende ballet ‘Alice in Wonderland’ werd al eerder opgevoerd door onder andere de professionele gezelschappen het Nationale Ballet en The Royal Ballet (Londen). Het is gebaseerd op het Engels sprookje uit 1865 geschreven door Lewis Carroll. Yolanda zocht er – soms lastige – muziek bij van P.I.Tchaikovsky, L. Anderson, en Sergei Prokofiev. Nicole (klassiek ballet) maakte veelal samen met Yolanda de choreografie en Yolanda nam het instuderen van de pantomime voor haar rekening. Het docententeam onder wie Maaike Gilden (moderne dans) maakte de choreografie voor haar groepen. “We hebben onze eigen versie van het sprookje gemaakt. In de wereld van Alice vallen fantasie en werkelijkheid door elkaar. Kan je eigenlijk wel in een konijnenhol vallen?”, vertelt Nicole.  Daarbij had Nicole ook de projecties en samen met Jos Planken de belichting op zich genomen. Prachtig en een technisch hoogstandje was de projectie, waarbij Alice in een konijnenhol valt.

Killer queen

De basis van het verhaal is dat Alice door uit een flesje te drinken en van een cakeje te eten zichzelf groter of kleiner kan toveren, waarbij ze allerlei avonturen beleeft. Bijvoorbeeld in een wondertuin met een grote rups met een waterpijp en allemaal dansende rupsen. Alice is gebiologeerd door een groot konijn, dat haar gids wordt door wonderland. En er is een paleistuin, met een boze hartenkoningin die steeds bozer wordt naarmate ze meer witte bloemen ziet. Zij wil rode. Ze eist dat van alle bloemen de kop eraf moet.  Er komt een rechtszaak van. Het verhaal is helaas te lang om hier helemaal te vertellen. Het was wel handig om voor de voorstelling de begeleidende tekst in de folder te lezen, er gebeurt zoveel dat je de voorstelling zonder inlezen niet optimaal kunt volgen.

Overtuigende rollen

Het grote konijn werd gedanst en geacteerd door leerling Ian Vrolijk. Hij oogstte enorm veel lof voor de overtuigende manier waarop hij goed dansend het konijn uitbeeldde, maar ook voor de empathische manier waarop hij met de konijntjes communiceerde.  Pas drie jaar geleden begon Ian bij danspodium ‘Pas de Deux’ met ballet. Hij ging bloedfanatiek alle balletlessen die de school  gaf volgen. Helaas raakt de balletschool deze getalenteerde jongeman kwijt aan het Lucia Marthas Institute for Performing Arts in Amsterdam.  Valerie Tegeler wist de rol van de gemene hartenkoningin eveneens zeer overtuigend te brengen. Zij had zich helemaal ingeleefd in haar rol en iedereen was als de dood voor haar ‘kop eraf’-beweging. Luuk Kalisvaart als koning pakte zijn rol eveneens overtuigend op, straalde rust uit ter compensatie van de onstuimige koningin en zorgde voor wat komische noten.

Er waren drie Alice’s: kleine Alice werd vertolkt door Jasmijn Jansen, middelgrote Alice door Amelie Koning en grote Alice door Anne Roos Lunshof. Ook zij deden het supergoed. Laaiend enthousiast was het publiek over het optreden van de allerkleinsten. Hoe ‘cute’ waren  de poesjes en de konijntjes! Docente Lotte van Leerdam kwam als poezenmoeder op het toneel en leidde de kittens in goede banen.

Een kleine groep danseressen, waaronder de zwanen, liet een aantal prachtige dansen op spitzen – superelegant - zien, onder wie Nicole’s dochters Alissia en Denise, die het balletgen duidelijk van hun moeder hebben geërfd. Er waren verder in prachtige kostuums gestoken ‘bomen’, bloemen, bijtjes, bosnimfen, gravinnen, theekopjes en gebakjes, vriendinnen van Alice, een hofhouding, wachters (de kaarten), rechters, advocaten en een jury.

Al met al was het een geweldige show, met een zeer enthousiast publiek en dansers die er helemaal voor gingen. Het is nog een verrassing welk ballet er volgend jaar wordt opgevoerd, maar dat er weer één komt is zeker. Harry Potter, een wens van veel leerlingen, lukt helaas niet omdat hier nog nooit een verhalend ballet van is gemaakt.

Kijkje achter de schermen: toi toi toi!

Hoe is het eigenlijk om mee te doen aan zo’n voorstelling en wat komt er voor een deelnemer allemaal bij kijken? Christa is tweedejaars beginner bij de volwassenen bij klassiek ballet-docente Nicole Sudibyo en deed net als haar balletvriendinnen Camilla en Merel voor het eerst mee aan de voorstelling. Samen met een groep meer gevorderde volwassenen vormden zij de groep van de wachters van de Hartenkoningin. De wachters gingen elk als andere speelkaart verkleed.

Al in januari kwam Nicole in de les met het idee op de proppen om Alice in Wonderland te gaan doen. Wel of niet meedoen, dat was lange tijd de vraag. Want nooit eerder had Christa aan zo’n voorstelling in een echt theater meegedaan. “Durf ik het wel aan, kan ik dit wel?” Christa vroeg docent Nicole om advies. Nicole reageerde enthousiast en gaf aan er wel vertrouwen in te hebben. Christa besloot toen er gewoon vol voor te gaan en heeft er geen moment spijt van gehad. Ze vertelt: “Behalve misschien even op het moment vlak voordat de voorstelling met mijn familie zou beginnen. Dat bleek namelijk de spannendste voorstelling: wie wil er nu afgaan voor familie en bekenden?” Dat gevoel werd gedeeld door veel andere dansers, zo was in de coulissen te horen.

In de lessen werd eerst de techniek van de losse pasjes uit de verschillende dansjes geoefend. Daarna werden de passen in dansjes geïntegreerd. Nog steeds waren alle dansers in hun eigen groepje stug aan het oefenen. Het zou voor de wachters nog lang een verrassing blijven waar in het ballet zij precies ten tonele zouden komen en hoe lang – en vooral waar - ze op het podium zouden staan. Ook waren ze in gespannen afwachting van de kostuums die ze zouden dragen. Het eerste tipje van de sluier werd opgelicht toen er in de wachters-groepsapp een foto verscheen van de kostuums, die perfect genaaid waren door mede-wachter Patty Koenen. Deze Patty maakte ook de zwart-gele kostuums van heel wat bijtjes.

Enkele weken voor de voorstelling begon alles steeds duidelijker te worden. Er werden repetities met de wachters van de gevorderde groep georganiseerd. “Ik vond het staan op de juiste plek in de verschillende rijtjes waarin we moesten staan eigenlijk veel lastiger dan het correct dansen van de pasjes,” ervoer Christa. “Tijdens de repetities was niet altijd iedereen er. Pas later werd me duidelijk dat ik gewoon op de plek moest gaan staan die ik ook in de voorstelling zou hebben.” Ook lastig was het moment waarop het dansen voor de spiegel moest worden losgelaten. Voor de spiegel kun je je eigen bewegingen checken, zonder spiegel heb je – net als op het podium - geen houvast meer. “Het laatste houvast dat we moesten loslaten was juf Nicole, die tot dan toe alles voordanste,” licht Christa toe. Houvast hadden de amateurdansers altijd wel nog aan elkaar. Wist de een het even niet hoe het moest, dan wist de ander het wel.

Alles komt samen

De repetities werden met steeds meer groepen dansers uit andere scenes gedaan. “Daardoor werd steeds duidelijker welke dansjes we op welk moment van de voorstelling moesten doen,” vertelt Christa. Heel nuttig vond ze de generale repetitie en de try-out drie weken voor de voorstelling op het podium van de theaterzaal. “Het was reuze spannend, omdat alle puzzelstukjes ineens in elkaar gingen vallen. Maar supernuttig, omdat we nu precies wisten waar we aan toe waren en konden voelen hoe het was om op het podium te staan voor publiek.” Tijdens het weekeinde van de ‘echte’ voorstellingen werd er urenlang gebivakkeerd in de studio’s achter de schermen. De make-up werd bijgewerkt, en er werd uitgebreid met elkaar gechilled. Voor het begin van elke voorstelling riepen de artistiek leiders Nicole en Yolande hard ‘toi toi toi’ de kleedkamers in. Zo gaat dat ook bij professioneel ballet. De dansers werden vervolgens groepsgewijs door een oud-leerling, die net is geslaagd voor haar dansdocenten-opleiding, geroepen als ze aan de beurt waren om op het podium te komen. Na afloop van dit feestweekeinde overheerste bij iedereen de voldoening. Christa: “Ik vond het ontzettend leuk om mee te doen. Het was een enorme ervaring en ik ben er als persoon echt van gegroeid. Volgend jaar ga ik er weer voor!”

Vorig jaar publiceerde Zoetermeer Actief een interview met artistiek leider Nicole Sudibyo. Lees het hier terug.

Nieuwsgierig naar deze voorstelling? De verfilming is op usb-stick te koop. 12,50 euro overmaken op rekeningnummer NL83ABNA0561639736 t.n.v. Danspodium Pas de Deux, o.v.v. Alice in Wonderland en de naam van de leerling. Geen leerling? Dan naam en adres toevoegen.

Tekst Christa van der Hoff

Foto’s Danspodium ‘Pas de Deux’