U heeft zich vast wel eens afgevraagd waarnaar een straatnaam vernoemd is of wat de betekenis is. In onze vaste rubriek Straat in Beeld, hebben wij dit voor u uitgezocht. Deze week de Galvanistraat in Oosterheem.
 |
 |
| Het ontwerp van project Happy Days | |
 |
 |
| De bouwplaats op de Galvanistraat, mei 2022 | Galvanistraat op Google maps, 2017 |
Bijzonder is dat deze straat is verdwenen uit Zoetermeer en plaats maakte voor het nieuwbouwproject Happy Days. De straat is al volledig verdwenen en komt niet meer terug, het straatplan in Happy Days wordt heel anders.
De Galvanistraat is vernoemd naar Luigi Galvani, een Italiaans arts en natuurwetenschapper. Hij werd geboren in Bologna in 1737 en overleed in diezelfde plaats in 1798.
Oorspronkelijk was hij van plan om theologie te gaan studeren en de verdere rest van zijn leven in een klooster door te brengen, maar zijn familie wist hem op andere ideeën te brengen. Hij ging geneeskunde studeren aan de universiteit van Bologna. In 1759 was hij klaar met zijn studie, 3 jaar later promoveerde hij en werd hij benoemd tot doctor in de anatomie aan diezelfde universiteit van Bologna. Daarnaast werd hij professor verloskunde.
In het jaar van zijn promotie trad hij ook in het huwelijk met Lucia Galeazzi, enige dochter van professor Galeazzi van de universiteit van Bologna, de universiteit waar Galvani in 1772 voorzitter van werd. Ze was een moderne vrouw, werd Galvani's belangrijkste raadgeefster en hielp mee bij zijn experimenten. Op 47-jarige leeftijd in kwam ze te overlijden, het huwelijk was helaas kinderloos gebleven.
In juni 1796 werd Bologna bezet door het leger van Napoleon, maar omdat de religieuze Galvani weigerde trouw te zweren aan de Cisalpijnse Republiek werd hij verbannen van de universiteit. Deze Cisalpijnse Republiek was een zusterstaat van de Eerste Franse Republiek. Later werd die naam veranderd in Italiaanse Republiek, de president ervan was Napoleon Bonaparte. De naam verwijst naar de oude Romeinse provincie Gallia Cisalpina, letterlijk het 'Gallië aan deze kant van de Alpen', gerekend vanuit Rome.
Hij mocht geen les meer geven en verloor hierdoor zijn inkomen en zijn ouderdomspensioen. Galvani overleed thuis op 61-jarige leeftijd. Hij ligt begraven naast zijn vrouw bij het klooster Corpus Domini.
Vanaf 1770 begon Galvani met zijn experimenten in de elektrofysiologie. Hoewel hij niet de eerste was, ontdekte hij in 1780 dat spieren in een geprepareerde kikkerpoot samentrokken onder invloed van elektrische stroom, een fenomeen dat later galvanisme genoemd zou worden.
Galvani was met een elektriseermachine begonnen met experimenteren van spierstimulatie via elektriciteit. Toen hij in 1786 de eerdergenoemde kikkerpoot, die aan een metalen haak hing, aanraakte met een ander metaal zag hij dat deze bewoog. Hij was er onterecht van overtuigd dat hij dierlijke elektriciteit had ontdekt en zag daarin de bron van de levenskracht die alles liet bewegen.
Galvani experimenteerde verder met de kikkerpoot en zag dat elektrostatische vonken in de buurt van de poot ook de spiersamentrekking teweegbrachten. Hij merkte dat dit effect sterker werd naarmate de zenuwen van de poot langer werden gemaakt met metalen draden. Dit lijkt het eerste geval van spierstimulatie via radiografische besturing.
Galvani's experimenten leidden ertoe dat de batterij werd uitgevonden, echter niet door Galvani zelf, maar door zijn landgenoot Alessandro Volta. Deze wist te herleiden dat de elektriciteit afkomstig was uit de overgang tussen de twee verschillende metalen en ontwikkelde hieruit de Zuil van Volta. De Zuil van Volta is een opeenstapeling (vandaar het woord zuil) van meerdere voltaïsche cellen. Iedere cel bestaat uit een plaatje zink waarop een in pekel of zuur gedompeld stukje vilt ligt en waarop weer een stukje koper ligt.
Pas een halve eeuw later werd toch aangetoond dat er elektrische stroompjes door de zenuwen lopen die in het lichaam zelf worden opgewekt en die de spieren laten bewegen. Zoals Galvani al dacht bleek hieruit dat dierlijke elektriciteit toch bestaat.
Zijn neef Giovanni Aldini, één van de grootste aanhangers van Galvani, zou ervoor zorgen dat Galvani's werkzaamheden wereldwijd bekend werden, onder andere door in heel Europa publiekelijk dierlijke en menselijke lichaamsdelen te elektrificeren, ofwel het laten bewegen van afgehakte lichaamsdelen door middel van elektrische stromen uit batterijen. De galvanische cel, het galvanisatieproces en de galvanometer - hoewel hij van deze laatste niet de uitvinder is - zijn naar Galvani vernoemd.
Tekst: Vera Voogt
Zie voor een overzicht van alle straten: Straat in beeld
Lees hier meer: Galvanistraat-maakt-plaats-voor-happy-days
