Vanochtend regende het weer lintjes in Zoetermeer tijdens de ‘Algemene gelegenheid’, traditioneel op de dag voor Koningsdag. Het Stadstheater zat vol met (nog) nietsvermoedende kandidaten voor een lintje en hun familie.
Burgemeester Michel Bezuijen verraste in het Zoetermeerse Stadstheater dit jaar vijftien Zoetermeerders met een Koninklijke onderscheiding vanwege hun jarenlange vrijwillige inzet voor de maatschappij. Eén van hen, de heer Aalderink, is doof, net als zijn echtgenote. Dat was de reden waarom ditmaal de hulp van twee gebarentolken werd ingeroepen.
Benoemd tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau
Namens Zijne Majesteit de Koning mocht burgemeester Bezuijen de volgende Zoetermeerders benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau:
De heer Aleidus Aalderink
De heer Aalderink treedt al veertig jaar op als de penningmeester van de Stichting Vrienden van het Holy Land Institute for the Deaf. Dit is een doveninstituut in Jordanië voor dove en doofblinde kinderen. Het biedt onderwijs en een beroepsopleiding aan, zodat ook zij later volop kunnen meedraaien in de samenleving. De stichting waarin hij actief is, zamelt geld in en steekt op die manier de helpende hand toe en als penningmeester zorgt hij ervoor dat alles keurig verloopt.
De gedachte die de rode draad vormt in zijn leven is: ‘dat iedereen als volwaardig burger wordt behandeld en de juiste ondersteuningsmiddelen krijgt om zo zelfstandig mogelijk mee te kunnen doen’. Dit zorgde ervoor dat hij aan de wieg heeft gestaan van de WeZoDo, de in 1981 opgerichte Stichting Welzijn & Zorg Doven Zuid-Holland.
Van 2002 tot 2006 heeft hij deze gedachte ook uitgedragen uit als lid van de gemeenteraad in Zoetermeer voor het CDA, hij stond in één klap bekend als het eerste dove gemeenteraadslid van Nederland.
In 2013 trad hij eerst toe tot de jury van de Toegankelijkheidsprijs van de gemeente Zoetermeer, sinds 2017 maakt hij deel uit van de Toegankelijkheidsraad. Daarnaast geeft hij als vrijwilliger gastlessen op scholen, gaf hij gedurende veertien jaar voorlichting bij MEE Rotterdam Rijnmond, een stichting die zich eveneens voor mensen met een beperking inzet. Aan studenten in de gezondheidszorg, maar ook aan brandweerlieden, ambtenaren en medewerkers van gezondheidscentra maakte hij duidelijk hoe het is om doof te zijn.
De heer Gerardus Leendert (Gerard) Bettenhaussen
De rode draad van de heer Bettenhaussen is de kerk. Met echtgenote Wil – zij richt zich met name op de pastorale zorg – vervult hij een zeer actieve rol binnen de protestantse wijkgemeente Zoetermeer-Zuid en haar voorgangers als kerkrentmeester. Ook helpt hij volop mee aan het onderhoud van kerkgebouw De Regenboog in Rokkeveen, recent coördineerde hij nog het opknappen en opnieuw bewoonbaar maken van de pastorie voor het predikantenechtpaar van de gemeente. Daarnaast draagt hij bij aan het onderhoud van de Pelgrimskerk en De Oase in Meerzicht en treedt al bijna dertig jaar op als hulpkoster.
Samen met zijn echtgenote maakt hij ook deel uit van de vrijwilligersgroep die wekelijks in De Regenboog het zogeheten ‘inloophuis’ verzorgt en helpt daarnaast met het maandelijkse maaltijdproject. In de jaren zeventig en tachtig assisteerde hij volop met het jeugdwerk binnen de gereformeerde kerk en al jarenlang steekt hij volop de handen uit de mouwen tijdens vakantieweken voor deelnemers die vanwege hun leeftijd, gezondheid of lichamelijke beperking extra zorg behoeven.
In 2018 is hij secretaris geworden van de stichting die jaarlijks in de Pieterskerk in Leiden de ‘scratchdagen’ organiseert, een fantastisch evenement waarbij zo’n duizend muziekliefhebbers uit het hele land – en zelfs daarbuiten – in één dag een muziekstuk instuderen en repeteren en dit ’s avonds uitvoeren.
De heer Dewkoemar Bhikhari
Tot aan zijn pensionering eind 2016 werkte hij als conciërge bij het Corbulo College in Voorburg en had hierdoor volop met de jongste generaties te maken. Daarnaast is hij al meer dan vijfendertig jaar actief als vrijwilliger. Zijn vrijwilligersleven speelt zich grotendeels in Den Haag af. Dat begon halverwege de jaren tachtig in en rond de Trooststraat bij de Haagse markt. Met een groep medebewoners ging hij zich voor het bevorderen van de leefbaarheid en de veiligheid in de wijk inzetten.
In 1995 verhuisde hij naar een woning op het binnenterrein van sporthal De Houtzagerij en trad namens de bewoners toe tot de beheerraad van dit complex en behoorden gedurende bijna vijftien jaar opnieuw de openbare orde en de veiligheid tot zijn aandachtsgebied. Daarnaast raakte hij volop betrokken bij de Haagse bewonersorganisatie De Paraplu.
Vanaf eind 2017 is hij een rol als gastheer gaan vervullen in de hal van het Westeinde Ziekenhuis van het Haaglanden Medisch Centrum. Hier vormt hij een vraagbaak voor patiënten en bezoekers en steekt ze zo nodig de helpende hand toe, probeert mensen gerust te stellen en maakt een gezellig praatje met ze.
De heer IJsbrand Feeke
De heer Feeke zet zich op heel speciale wijze in voor alles wat groeit en bloeit. Op de eerste plaats zijn daar de weidevogels, al meer dan vijfentwintig jaar doet hij er alles aan om ze te beschermen. Vanaf 1997 deed hij dit vijf jaar lang als coördinator bij de Werkgroep Groenbeheer Nootdorp-Leidschendam. Honderden nesten van de grutto, kievit, scholekster en tureluur heeft hij in de loop der jaren veiliggesteld met maatregelen die voorkomen dat ze worden vernield.
Hij is erover gaan praten met de betrokken boeren, geeft advies aan tal van partijen, inspecteert de vogelstand en telt de nesten. Zelfs de aanleg van een fietspad in het verlengde van het Wilsveen wist hij tegen te houden, het kreeg een andere plaats, zodat een belangrijk gruttogebied gespaard is gebleven.
Sinds 2010 behoort hij tot de vrijwilligers van de Zoetermeerse wijktuin Broekweg en buurttuin Zoete Aarde. Zijn echtgenote Pia – zij is zijn maatje, steun en toeverlaat – ging helpen met de schooltuinlessen en hij richtte zich vooral op het snoeien, bemesten en het onderhoud van het groen. Hij is de aanvoerder geworden van de boomgaardgroep, speelt een actieve rol tijdens de perenplukdag en assisteert bij evenementen.
Toen enkele jaren het Voedselbuurtbos in de Nieuwe Driemanspolder gestalte kreeg, bood hij ook hier meteen zijn hulp en deskundigheid aan.
De heer Frederik van Ipenburg
Als actief vrijwilliger van de Contact Oud-Mariniers Schietvereniging Zoetermeer, de COM, deinsde hij er nooit voor terug om op het platte dak van het clubgebouw te klauteren en aan de slag te gaan. Soms was dat voor onderhoudswerk, maar in de herfst gebeurde het ook altijd om de bladeren van de bomen van het Vernèdepark op te ruimen. Tot vijf jaar geleden, toen zijn collega-vrijwilligers wilden dat hij dit soort halsbrekende toeren gezien zijn gevorderde leeftijd niet langer zou uithalen. Hij ging ermee akkoord dat anderen dat werk voortaan overnemen.
In januari 1990 meldde hij zich aan als lid, vrijwel meteen daarna ging hij vrijwilligerswerk doen.
Omdat hij een zeer handige klusser is, wist hij wel raad met elektriciteits- en loodgieterswerk, allerhande onderhoudstaken en de al genoemde, maar inmiddels dus geschrapte, dakreparaties.
Ook bij de renovatie en verbetering van de installatie voor het wegsturen en terughalen van de schietkaarten op de negen schietbanen stak hij volop de handen uit de mouwen, zelfs ziet hij kans om defecte wapens te repareren. Hij is een verenigingsman in hart en nieren, dat laat hij zien binnen de zogeheten Maandagploeg die wekelijks allerhande werkzaamheden verricht.
Bovendien neemt hij al meer dan twintig jaar actief deel aan het militair ceremonieel tijdens de 4-mei-herdenking, zijn vereniging is hier volop bij betrokken.
De marine-gerelateerde ledenactiviteiten die hij wel eens organiseert, verdienen het eveneens om te worden genoemd. De bekendste zal die naar de marinewerf in Den Helder zijn, inclusief een rondvaart en niet te vergeten de traditionele ‘blauwe hap’.
Mevrouw Johanna (Anke) Kruithof-Damming
‘Het leven van Anke bestaat uit heel veel dingen doen, vooral voor anderen,’ schreef iemand. Zij sloeg hiermee de spijker op z’n kop, want over dat ‘vooral voor anderen’ kunnen ze bij het Rode Kruis volop meepraten. Eind 2002 hielp zij, na een ernstige calamiteit van landelijke betekenis, de brand in het cellencomplex van Schiphol, mee in het telefoonteam voor verwanteninformatie van het Rode Kruis. Van dit ‘helpen’ bij het Rode Kruis kwam het één en het ander.
Tal van functies nam en neemt ze voor haar rekening. Zo is ze in deze regio hoofd geworden van het team Bevolkingszorg, dit ondersteunt gemeenten bij rampen, crises en evacuaties. Ze is ook teamleider bij het burgernetwerk Ready 2 Help en steekt in het magazijn in Loenen volop de handen uit de mouwen bij de logistiek van de noodhulp aan vluchtelingen, gaat ook weleens mee als bijrijder in de vrachtwagen, of kruipt gewoon zelf achter het stuur van de Rode-Kruis-bus.
Dan is er ook nog de Vierdaagse in Nijmegen te noemen: al dagen van tevoren helpt ze met de opbouw van het hoofdkwartier voor honderden Rode-Kruis-vrijwilligers in de schouwburg en tijdens het wandelevenement zelf zit ze volop blaren te prikken.
Al twintig jaar zit ze bij het Rode Kruis ook in de ledenraad en vanaf 1995 hielp ze vele jaren mee in de ouderraad van de scholen van haar kinderen.
Van 2004 tot 2011 maakte zij deel uit van het organisatiecomité van de viering van de Internationale Vrouwendag in deze stad. En voor een opruimactie, het regelen van de straatkerstboom of een gezellige buurtbarbecue in de wijk waar ze woont, is ze eveneens altijd te porren.
Mevrouw Josephina Maria Maes-Keulders
Een prachtige uitdrukking luidt dat ‘als elke vrijwilliger een ster is, het nooit meer donker wordt’. Hiermee wordt bedoeld dat er gelukkig heel veel mensen zijn die op de een of andere manier voor iets extra’s zorgen in onze samenleving.
Al sinds 2001 vervult mevrouw Maes in alle bescheidenheid een actieve en heel waardevolle rol. Dat begon voor de afdeling Zoetermeer van het Rode Kruis. Zij ging bij ouderen op bezoek die wel een steuntje in de rug konden gebruiken en het fijn vinden om een praatje te maken en hun verhaal te doen.
Ook begeleidde ze personen die een afspraak in het ziekenhuis hadden, of ging zo nu en dan met ze naar beduidend vrolijker bestemmingen, zoals een dierentuin. Wekelijks was zij ook van de partij in de soos in woonzorgcentrum De Morgenster, waar de bezoekers konden handwerken, een spelletje doen of kaarten maken.
In augustus 2018 beëindigde het Rode Kruis deze activiteit, maar Palet Welzijn nam het stokje over, zodat de ouderen nog steeds elke dinsdagochtend van harte welkom zijn.
De heer Taco Slagter
In kerkelijk centrum De Oase had op 23 januari 2022 voor de laatste keer een kerkdienst plaats. Voor de heer Slagter vormde het de afronding van een hele lange periode waarin hij als één van de kosters van de protestantse gemeente optrad, deze begon al in 1981.
Hij maakte deel uit van een klein team vrijwilligers die bij toerbeurt de zaal geschikt maakten voor de dienst en na afloop de boel natuurlijk ook weer netjes achterlieten.
De protestantse gemeente had eerst de beschikking over een zaal in wijkcentrum Meerzicht. Maar deze werd ook voor feesten, diners en andere activiteiten gebruikt, zodat het nog een hele toer was om hem telkens op zondagochtend tot kerkruimte om te toveren. Kort voor de eeuwwisseling kwam een voormalige gymzaal aan het Kerkenbos hiervoor in de plaats. Met andere vrijwilligers hielp hij mee om deze tot volwaardige kerk om te bouwen, dat is De Oase geworden.
Vanaf die periode trad hij op als coördinator van de kosterdiensten, maakte de roosters en onderhield de contacten met zowel de vaste als de gastpredikanten.
Toen verschillende wijkgemeenten fuseerden en de PKN-wijkgemeente Zoetermeer-Zuid ontstond, kwam er een eind aan de zondagse erediensten in De Oase. Omdat hij bovendien de 80-jarige leeftijd had bereikt, beschouwdehij dat als een mooi moment om op de al genoemde 23ste januari 2022 afscheid te nemen, hoewel hij bij rouwdiensten nog altijd beschikbaar is om als koster op te treden.
Daarnaast zit hij in de redactie van de wekelijkse nieuwsbrief van de wijkgemeente en is sinds het midden van de jaren negentig ook volop actief bij de afdeling Zoetermeer en omstreken van de natuurorganisatie IVN, het Instituut voor Natuurbeschermings Educatie, waar hij de ledenadministratie ging verzorgen, bestuurslid was, evenals jarenlang penningmeester. Hij verzorgt eveneens het technische gedeelte van de website en is de IVN met de nieuwsbrief gaan helpen. Daarnaast is hij ook nog eens dé expert van Zoetermeer op het gebied van de mosjes en de mossen in de natuur.
Mevrouw Maria Johanna Petronella (Ria) van Tienen-van der Knaap
Mevrouw Van Tienen-van der Knaap is een Zoetermeerse met een gevarieerde vrijwilligersloopbaan. Bijna dertig jaar was zij voor de kankerbestrijding door het KWF wijkhoofd bij de collectes en coördineerde en organiseerde ze de inzamelingsactie in haar wijk. Daar zette ze weliswaar een streep onder, maar bleef wel actief als collectant.
Ook meldde ze zich als vrijwilligster aan bij de Wereldwinkel in deze stad. Al vanaf 2013 helpt ze wekelijks in de winkel en mag als lid van de Werkgroep Inkoop over het assortiment meedenken.
Sinds 2012 vervult zij een actieve rol bij het Zoetermeerse koor De Paradijsvogels. Bijna vanaf de oprichting van deze groep is zij gaan meezingen en ook als bestuurslid zet ze zich volop in. In de jaren negentig hielp ze ook nog eens een tijdlang bij de Telefonische Hulpdienst.
In 1975 was ze als vrijwilligster één van de oprichtsters van peuterspeelzaal Pinkeltje en bij het jaarlijkse praktisch verkeersexamen van scholieren helpt ze sinds een jaar of tien als controleur op één van de acht posten.
Mevrouw Cornelia Johanna Maria (Corrie) van Veen-Bosman
Mevrouw Van Veen-Bosman, ‘altijd enthousiast en vrolijk. Altijd in voor een grapje’, zo staat ze bekend in verpleeghuis Vivaldi waar ze al sinds 2006 meehelpt als vrijwilligster. Elke week is zij in het zorgcentrum van de partij bij de bijeenkomst waar klassieke muziek centraal staat. Een vakdocent zorgt voor de presentatie, mevrouw Van Veen behoort tot de vrijwilligers die zich over de bewoners ontfermen.
Zij haalt ze desgewenst op en brengt ze na afloop ook weer naar hun woning, helpt met de koffie en de thee, maakt een praatje, zorgt er gewoon voor dat iedereen het naar zijn of haar zin heeft.
In Zoetermeer heeft tot in 2016 gedurende zestien jaar ook de Zonnebloem op haar trouwe hulp kunnen rekenen. Ze zat in het bestuur van haar afdeling, organiseerde activiteiten en ging bij mensen op bezoek.
Mevrouw Clasina Cornelia Maria Veringa-Meijer
Mevrouw Veringa-Meijer is al sinds eind 2014 één van de vele vrijwilligers van het prachtige Stadstheater. De artiestenfoyer is de plaats waar ze het meest bent te vinden, in haar rol van gastvrouw, wat inhoudt dat ze er, met vele anderen, voor zorgt dat iedereen het naar zijn of haar zin heeft.
Niemand minder dan Youp van ’t Hek, maar ook Hans Liberg en vele anderen behoren tot degenen die vol lof zijn over haar.
Of het nu gaat om het verzorgen van de koffie, het dekken van een tafel, of het nog snel even voor de show het overhemd van iemand strijken – ze neemt het allemaal met veel plezier voor haar rekening.
Voor haar echtgenoot Rick die in november 2021 een herseninfarct kreeg, maar gelukkig ook in de zaal aanwezig was, was ze van het ene op het andere moment mantelzorger. Een taak die ze op een heel liefdevolle wijze en met veel energie heeft opgepakt en het is dan ook haar man geweest die op het idee kwam om haar voor een onderscheiding voor te dragen.
Daarnaast deed ze nog veel meer vrijwilligerswerk: van 2000 tot 2010 was ze overblijfmedewerker op basisschool De Baanbreker, daarna koos ze voor de zorgsector. Vier jaar lang was ze bij Palet Welzijn zorgvrijwilliger – nota bene op een revalidatieafdeling voor patiënten die een herseninfarct hebben gehad. Bij Palet heeft zij zich vervolgens ook nog twee jaar ingezet voor mensen in hun laatste levensfase, ze begeleidde en hielp ze en probeerde er ook voor hun naasten te zijn.
De heer Pieter van Wingerde
Meneer Van Wingerde is vooral geroemd om zijn vrijwilligerswerk in het Zoetermeerse sportleven. Vanaf 1989 behoorde hij eerst tot de bekende gezichten van voetbalvereniging FC Zoetermeer, tot twee keer toe nam hij de functie van voorzitter voor zijn rekening. “Het begon weer te kriebelen,” zei hij destijds in een interview in de Haagsche Courant, toen hij voor de tweede maal aan deze zware klus begon. Met collega-vrijwilligers kreeg hij voor elkaar dat ‘de FC’ van het Westerpark naar Rokkeveen verhuisde. Dat was een schot in de roos, want het aantal velden ging van twee naar vier en het ledencijfer schoot omhoog van vijfhonderd naar duizend.
Hij hielp ook met het binnenhalen van sponsors en heeft eigenhandig de kantine betegeld. Sowieso vindt hij het nooit erg om de handen uit de mouwen te steken. Hij is ook volop betrokken geweest bij de Unie van Vrijwilligers Zoetermeer en twee jaar na zijn vertrek bij FC Zoetermeer kwam in 2006 sportrevalidatievereniging De Meerbloem op zijn pad, waar hij nog altijd voorzitter van is. De club richtte zich eerst op hartpatiënten, maar inmiddels zijn ook de mensen met een longaandoening, diabetes of reuma welkom. Zij kunnen, onder medische begeleiding, zwemmen, een zaalsport beoefenen of aan de fietstochten deelnemen. Een jaar geleden is De Meerbloem tijdens het Sportgala van Zoetermeer tot de meest maatschappelijke sportaanbieder van het seizoen 2020/2021 uitgeroepen.
“Piet ís De Meerbloem”, liet één van zijn medebestuursleden weten, "dag en nacht met de vereniging bezig,” voegde hij hier nog aan toe.
Mevrouw Maria de Zwart-Buijs
De Stichting Gehandicaptenzorg Gereformeerde Gemeenten, genaamd Siloah, speelt een grote rol bij haar vrijwilligerswerk. Aan het eind van de afgelopen eeuw kwam deze organisatie op haar pad. Vanaf dat moment ging zij zich over een bewoonster van locatie De Eersteling in Moerkapelle ontfermen en geregeld is deze dame een dag bij haar gezin te gast.
Maar ook gaat ze naar De Eersteling om er mensen te bezoeken en op andere manieren gezelligheid te bieden. Volgens de stichting is zij er ‘een graag geziene gast’ en doet ze haar vrijwilligerswerk ‘met liefde, toewijding en trouwe inzet’.
Haar christelijke overtuiging vormt ten volste haar gids, het baken bij haar werk voor anderen. Ze laat dit ook – en inmiddels al meer dan twintig jaar – zien bij de Vrouwenbond van de Gereformeerde Gemeenten. Deze bond telt 130 plaatselijke verenigingen. Onder meer houdt zij zich bezig met het samenstellen van de sprekerslijsten van bijeenkomsten. De beheerder van het lectuurfonds dat jaarlijks samenspraken, verhalen en gedichten uitgeeft, kan eveneens op haar geweldige ondersteuning rekenen.
Ze helpt ook bij tal van andere activiteiten en nam in 2017 de rol van secretaresse op zich bij het Comité Vrouwenbonden. Dit comité vraagt bij de politiek aandacht voor sociaal-maatschappelijke en ethische ontwikkelingen.
Natuurlijk moeten ook de vakantieweken voor ouderen en mensen met een beperking worden genoemd. Zij en haar echtgenoot vormen met een ander echtpaar bij dit soort reizen het aanspreekpunt voor de gasten, terwijl ze dan bovendien optreedt als gastvrouw en de preekbeurten voor de kerkdiensten coördineert.
In overleg met een predikant of evangelist stelt ze ook jaarlijks het bijbehorende bijbelstudieboekje samen. En ondanks haar drukke gezin steekt ze al tien jaar lang ook de voedselbank van de Gereformeerde Gemeente de helpende hand toe. Daarnaast maakt ze sinds 2021 deel uit van het team van de kringloopwinkel van het christelijk ontmoetingscentrum Het Kompas in Scheveningen.
Benoemd tot Ridders in de Orde van Oranje-Nassau
Namens Zijne Majesteit de Koning mocht burgemeester Bezuijen de volgende Zoetermeerders benoemen tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau:
Mevrouw Maria Cornelia Anna (Marja) Estourgie-Berk
De verdiensten van Mevrouw Estourgie-Berk hebben betrekking op de medische wereld. Om precies te zijn: op de wijze waarop de zogeheten ‘Groep B Streptokokken’ kunnen worden bestreden, oftewel afgekort GBS. Die benaming zal niet bij iedereen meteen een lampje doen branden, maar GBS is een belangrijke, zo niet dé belangrijkste infectieziekte onder pasgeborenen. Deze aandoening kan zo gevaarlijk zijn dat baby’s eraan kunnen overlijden, of een ernstige handicap kunnen oplopen.
Toch was dit zeker tot in de jaren negentig van de afgelopen eeuw niet algemeen bekend, maar mede dankzij haar inzet gedurende de afgelopen bijna vijfentwintig jaar is die situatie verbeterd. Dat begon overigens heel verdrietig: indertijd is haar zoontje na de bevalling aan GBS overleden en dat kwam volkomen onverwacht. Zij stelde toen vast dat er over deze ziekte ‘nog erg weinig informatie was te vinden’, wat is terug te lezen in een artikel dat op de internetsite nataal.nl is terug te vinden.
“Ik wilde niet dat andere ouders mee zouden maken wat wij hadden doorgemaakt,” zegt ze in dat verhaal. Met enkele andere ouders besloot ze de handschoen op te pakken, wat resulteerde in 1999 in de oprichting van de Stichting Ouders van Groep B Streptokokkenpatiënten, de OGBS.
“Al kon ik maar één baby redden,” vertelt ze in het aangehaalde stuk over haar motivatie om aan de slag te gaan. Van deze ouderorganisatie was zij de eerste voorzitter en nog altijd is ze actief als secretaris. “Hoe sneller je gaat behandelen, hoe beter,” zegt zij in een interview op het internet. “Het is een complexe materie en ik ben natuurlijk geen specialist, maar een besmetting kan in de baarmoeder, tijdens de bevalling en nog tot ongeveer drie maanden na de geboorte plaatshebben. Met antibiotica is de ziekte goed te bestrijden, maar dan is wél belangrijk dat de besmetting en de gevaren tijdig worden vastgesteld.”
Mede door haar toedoen is een belangrijk medisch behandelprotocol tot stand gekomen, en zijn de risicofactoren nu veel beter bekend, óók bij verloskundigen, gynaecologen, kinderartsen en andere specialisten en direct betrokkenen.
De stichting OGBS werkt nauw samen met de Stichting GBS. Deze stichting entameert en ondersteunt medisch onderzoek en is destijds op initiatief van de inmiddels overleden emeritus-hoogleraar Kindergeneeskunde dr. Guus de Jonge opgericht. Mevrouw Estourgie-Berk vormt hierin een belangrijk aanspreekpunt en neemt deel aan klankbordgroepen voor onderzoekers.
Ook is ze volop betrokken bij het maken van voorlichtingsmaterialen en de website voor ouders en aanstaande ouders, bij het verzorgen van de telefonische informatielijn en de organisatie van informatiebijeenkomsten.
Mevrouw Maureen Kathleen Jap-A-Joe
Vorig jaar vierde mevrouw Jap-A-Joe een mooi en indrukwekkend jubileum, ze was precies dertig jaar in dienst bij de instantie voor jeugdbescherming en jeugdreclassering, genaamd William Schrikker. Er zijn ook veel anderen die op hun werk zo’n mijlpaal bereiken, maar in dit geval is het van een éxtra betekenis, omdat zij binnen dit bepaald niet eenvoudige vakgebied als voorbeeld mag worden gezien. Op een heel waardevolle wijze draagt ze bij aan het welzijn van vele jongeren en jongvolwassenen.
Een gebiedsmanager van de jeugdbescherming en jeugdreclassering beschreef in een brief welk doel zij hierbij nastreeft. In haar ogen moet ‘een kind kunnen dromen van een mooie toekomst, het moet kunnen opgroeien in een veilige omgeving, waarin het gewoon kind mag zijn en waarin het zich niet druk hoeft te maken over volwassen problemen’. Dit is makkelijker gezegd dan gedaan omdat in dit werk betrokkenen nogal agressief kunnen reageren.
In de gevangenis ging zij geregeld op bezoek bij ‘hardcore criminele jongeren’, wat betekent dat je stevig in je schoenen moet staan. Bij haar is dit het geval, ze is positief en optimistisch, eerlijk en oprecht, rustig en empathisch. Als jeugdbeschermer staat voor haar de veiligheid van het kind voorop.
Sommigen heeft zij van de babytijd tot hun achttiende jaar begeleid en ook daarna is het contact gebleven. Ze heeft jonge mensen zien opgroeien, zien trouwen en zelf kinderen zien krijgen. Door veel jongeren wordt ze, zoals dat heet, ‘op handen gedragen’.
Recent maakte ze de overstap naar Veilig Thuis Haaglanden. Deze organisatie opereert in hetzelfde werkveld, maar fungeert als een soort voorportaal en richt zich meer op het doen van onderzoek.
Foto's: Ernst van Erkelens
Elke dag het Zoetermeerse nieuws in uw mailbox? Blijf op de hoogte van het laatste Zoetermeerse nieuws en meldt u aan voor onze nieuwsbrief!
