Onder de titel 'Zin in 't alledaagse geven vijf enthousiaste Zoetermeerse schrijvers hun stadsgenoten 'stof tot nadenken'. In onze column over zingeving vandaag: Omarm het niet-perfecte.
Ruim een maand geleden hield ik een inleiding voor (jong-)senioren met als thema ‘Breuklijnen en levenslessen’. Daarin vertelde ik dat iedereen wel een of meerdere ingrijpende gebeurtenissen meemaakt die je leven vaak ook een andere wending geven. Het zijn als het ware breuklijnen in je levensloop die, terugkijkend op je leven, naar mijn mening ook levenslessen kunnen opleveren voor de jongere generatie.
Het kan bijvoorbeeld (ook) voor je kinderen nuttig zijn te weten hoe jij ooit met een moeilijke situatie bent omgegaan. Zodat die kunnen meekrijgen hoe jij jezelf, bij wijze van spreken, bij elkaar hebt geraapt en de draad weer hebt opgepakt. Deze gedachtegang zie ik terug in een mooie, eeuwenoude Japanse traditie, Kintsugi genaamd. Dat is een ambacht waarbij met veel aandacht en geduld een gebroken stuk aardewerk weer aan elkaar wordt gelijmd. Waarbij op de breuklijnen daarvan ook een mooi goudrandje wordt gezet. Dat ‘gebroken zijn’ is volgens Kintsugi niet iets slechts, integendeel. Deze Japanse traditie ziet hierin een parallel met het menselijk leven zelf. Daarin ontwikkelen we namelijk allemaal littekens die we volgens deze filosofie niet moeten verstoppen, want alles is gecreëerd en voorbestemd om een keer kapot te gaan.
Nooit is iets helemaal kapot: het getuigt namelijk van onze weerbaarheid om de breuklijnen in ons leven weer te gaan helen. Daarmee wordt in deze filosofie ook iets nieuws gecreëerd dat zelfs mooier kan zijn dan het oorspronkelijke, hele, exemplaar. Kintsugi is dus niet zomaar een prachtige ambachtelijke traditie. Het is ook een metafoor voor onze kwetsbaarheid, voor onze levenskracht en ons vermogen (opnieuw) schoonheid te creëren. Kwetsbaarheid omdat we allemaal een of meerdere littekens/breuklijnen in ons leven oplopen. Kracht om dan niet op te geven en vanuit die weerbaarheid jezelf weer bij elkaar te rapen en de brokken te lijmen. En schoonheid omdat het verhaal van een mens met ‘een doorleefd verhaal’ vaak mooier is dan van iemand met een perfect maar glad verhaal. Dus wat mij betreft: omarm het niet-perfecte, inclusief de barstjes in je levensloop!
Blogschrijver: Rob Oele
De Zoetermeerders die meeschrijven aan deze column komen uit twee groepen die regelmatig schrijven over zingeving. Dit zijn ‘Zingeving jong senioren Zoetermeer' en initiatiefgroep ‘Buiten de lijntjes’. De werkgroep ‘Zingeving jong senioren Zoetermeer’ heeft zich tot doel gesteld door middel van interviews levensverhalen van (jong)senioren te verzamelen. De initiatiefgroep 'Buiten de lijntjes’ is gehuisvest in de Adventskerk aan het Wilhelminapark. Zij willen buiten de kaders denken en een breed scala aan activiteiten organiseren rond zingeving.
De vorige columns 'Zin in 't alledaagse' kunt u hier vinden: Zin in 't alledaagse
