De voorbije kerstmaand paste naadloos in het rijtje (veel) te warme maanden van 2019. In onze regio was alleen mei duidelijk te koud en november qua temperatuur ongeveer normaal.
Maar de andere tien maanden scoorden een (ruim) bovengemiddelde temperatuur; juni was zelfs de warmste uit de officiële meetreeks die in 1901 begon.
December begon zoals hij eindigde, te weten met een reeks dagen met volop zon en weinig wind. Toch leidde dit maar mondjesmaat tot vorst. Hoewel de daken s’ ochtends vroeg regelmatig wit waren, daalde de temperatuur daarbij nauwelijks tot onder het vriespunt. Op de ochtend van Sinterklaas zakte het kwik tot net onder de -1 en dat was het minimum voor deze december in onze stad. Zonnige fases werden afgewisseld door periodes met regen waarbij ook zachtere lucht binnenstroomde. Zo werd het op de 14e en 17e ruim 14 graden en dat is ronduit warm voor medio december.
Al met al viel ondanks de veelal aanwezige zon op maar liefst 24 dagen neerslag maar de totale maandsom was ‘normaal’ voor december. De zon scheen per saldo anderhalf maal zoveel als in een doorsnee kerstmaand. Hoewel dat in absolute zin niet veel voorstelde omdat dit de maand is met de kortste dagen zorgde het wel voor een niet al te donkere kerstmaand. Tot storm kwam het in de verste verten niet. En de gemiddelde temperatuur valt tot slot als ‘erg zacht’ te typeren.
 |
 |
 |
2020 begint ‘onwinters’
Het nieuwe decennium volgt in de eerste dagen het zachte spoor van december 2019. We beginnen met kalm weer maar in de tweede helft van de week wordt het onbestendiger met wat regen en weer oplopende temperaturen. Het ziet er voorlopig zeker niet naar uit dat de winter gaat toeslaan. Zou (ook de winter van) 2020 daarmee de opwarmende trend van 2019 en ook de voorgaande jaren voortzetten? Veel wijst daarop maar toch kan elk jaar ondanks die opwaartse trend anders (en dus kouder) uitpakken.
Medio januari kijken we in een aparte column terug op het weer van de afgelopen pakweg 10 jaar en proberen te duiden hoe ons klimaat verandert en hoe we daar mogelijk mee om kunnen gaan.
Tekst en foto’s: Rob Oele
