De Zoetermeerse schrijfster Lucia van den Brink lanceert haar debuutroman, een ontroerend verhaal over een lieve opa, een eenzame kleindochter, karate en origami. In ‘Niemand zoals hij’ doet kleindochter Renke een ultieme poging haar opa te leren kennen.
Lucia van den Brink studeerde Japans en journalistiek aan de Universiteit van Leiden. Ze publiceerde verhalen in De Optimist, Extaze, Editio, de Tittymag en De Revisor. Ook treedt ze regelmatig op spoken word-festivals op. Lucia van den Brink beoefent Wado-ryu karate op hoog niveau.
Niemand zoals hij
Als Renke haar baan verliest, reist ze opa achterna in een ultieme poging hem nog te leren kennen. Haar opa is naar Japan vertrokken nadat hij gediagnosticeerd was met de spierziekte ALS. Waar Renke alle tijd van de wereld heeft, weet hij dat zijn dagen geteld zijn.
Hoe heb je dit boek geschreven?
Het verhaal begon klein: met een oudere man die aan karate deed. Dat personage droeg ik al een tijd met me mee. Toen mijn opa overleed, terwijl ik hem niet kende, besefte ik ineens dat ik geen grootvaders meer had. Mijn andere grootvader was overleden toen ik nog jong was, en vermoedelijk had hij ALS, maar destijds was dat nog niet zo bekend. Dit boek is voor mij een zoektocht naar mijn grootvaders, waarin ik ze heb verenigd in een ultieme poging ze nog te leren kennen.
Mijn andere hoofdpersonage, Renke, ontvangt dagboekfragmenten, post-its en gevouwen origami kraanvogels van opa Pieter die in Japan zit. Ze besluit hem op een dag achterna te reizen in de hoop hem nog te vinden. Zoals veel mensen van mijn leeftijd is ze veel bezig met online-zijn, maar ze leert gaandeweg dat ze niet alles online kan delen, hoe graag ze dat ook wil.
Wat gebeurt er allemaal in Zoetermeer?
Wat ik mooi vind aan Zoetermeer is dat haar inwoners niet pretentieus zijn. Het zijn hardwerkende mensen die veelal naar werk forenzen en voor rust en ruimte in Zoetermeer wonen. Het zijn mensen die tevreden zijn met wat ze hebben. Jammer genoeg is dat niet het beeld wat de rest van Nederland heeft.
Er komt best veel van Zoetermeer terug in het boek. Mijn hoofdpersonage woont in Seghwaert en werkt in Rokkeveen. Renkes opa, Pieter, woonde in het oude dorp, maar verhuist dus hals over kop naar Japan.
Waarom gaat het over karate en Japan?
Ik schreef het boek dat ik zelf graag wilde lezen, omdat het niet bestond. Een fijne literaire roman over karate had ik nog nooit gelezen. Een paar jaar terug werd ik derde van Nederland in Wadoryu karate (ik train al 10 jaar bij vereniging Tomo no Kai in Zoetermeer) en karate is een groot onderdeel in mijn leven. Ook studeerde ik Japanologie aan de Universiteit Leiden en weet hoe rijk Japanse verhalen kunnen zijn, daar wilde ik iets mee.
Wat betekent het voor jou dat jouw debuut eindelijk in de winkels ligt?
De dag dat ik het boekcontract tekende is een van de belangrijkste momenten uit mijn leven. Tot die tijd had ik anderhalf jaar aan het boek geschreven, maar geen enkele zekerheid of het er ooit zou komen. Daarna heb ik veel gehad aan het vertrouwen van mijn uitgeverij Ambo|Anthos. Daarnaast hebben zij een enorm inspirerend fonds met o.a. Herman Koch, Simone van der Vlugt en internationale auteurs zoals Jonathan Safran Foer, en ik vind het heel bijzonder dat ik daarbij mag horen.
Mis dit Zoetermeerse boek niet!
Ben je nieuwsgierig geworden naar de karateopa? Of wil je meer lezen over het Zoetermeerse leven van millennial Renke? Bestel het boek bij je favoriete Zoetermeerse boekhandel of zonder verzendkosten op bol.com
