Zaterdag 5 maart jl. was een aangrijpende uitvoering te zien in het Stadstheater over het leven van Herman Brood (1946-2001). Zijn leven als zanger en als kunstenaar. Chez Brood is een eerlijk en liefdevol muzikaal eerbetoon aan Nederlands grootste Rock & Roll legende, die in 2001 overleed. Vijftien jaar na zijn sprong van het Hilton Hotel (waarmee de voorstelling begint) schreef zijn vriend Bart Chabot dit aangrijpende theaterportret.
Zonder twijfel stond daar zaterdag de rocklegende, door de jaren heen zichtbaar aangetast door de drugs, alcohol en zijn levensstijl. Een man die volledig in zijn eigen wereld leefde, sociaal verward, neurotisch, maar toch ook vertederend en grappig.
 |
 |
 |
 |
Stefan Rokebrand, de hoofdrolspeler, heeft uiterlijk een sterke gelijkenis met Herman Brood. De passie, waarmee Stefan z’n hoofdrol vertolkte, gaf je het gevoel alsof Herman even was neergedaald op aarde. Als in zijn huid gekropen zijn de motoriek, de maniertjes en de herkenbare wijze van praten en zingen, compleet met wilde, zwarte haardos tot in detail uitgewerkt en ongeëvenaard.
Zijn vrouw Xandra, prachtig neergezet door Anne Lamsveld, heeft het tijdens het leven van Herman zwaar te verduren. Als ze trouwen lijkt het één grote grap, maar er is sprake van echte liefde. Ze blijft ruimdenkend over zijn escapades, totdat ze de gebruikte condooms in haar eigen bed vindt en geen geld meer heeft voor de boodschappen. Ze groeit in haar rol en maakt een geloofwaardige ontwikkeling door. Brood noemt haar ‘een tank’ omdat ze zo sterk en stoer is, maar ze wordt steeds wanhopiger van zijn gedrag. Als ze er eindelijk in berust dat hij nooit zal veranderen, is hij er zo slecht aan toe dat hij alleen nog twijfelt tussen het dak van het Hilton of het Okura om vanaf te springen.
In de tragiek kwam ook zijn kunstenaarsleven aan bod, geschetst door zijn welbespraakte vrienden Bart Chabot en Jules Deelder. Owen Schumacher en Tibor Lukács hebben de personages levensecht neergezet: Chabot met zwarte bril en Deelder strak in het pak met zwart, achterovergekamd vet haar en donkere bril. De gelijkenis bezorgt je kippenvel. Tussendoor zien we hoe Brood, naar zijn drank grijpt en na de benodigde amfetamine te hebben verorberd, snel zijn schetsen maakt en wat schilderijen verkoopt, om daarna zijn geld weer losbandig uit te geven.
De band van Jan Rot, op een verhoogd verplaatsbaar podium, speelde de swingende nummers van Cuby and the Blizzards, waarin Brood meespeelde. Ook Nederlandstalige nummers en natuurlijk de hits van zijn eigen formatie Herman Brood and His Wild Romance kwamen aan bod.
De hits ‘Saturday Night, Dope Sucks, Rock ‘n’ Roll Junkie en Never Be Clever’ waren fantastisch neergezet. Ook ‘My Way’ was zeker geen slechte versie van Stefan.
Met je ogen dicht was het echt. Met je ogen open was het nog echter.
Herman Brood. Zijn Leven. Heel even weer terug. Heel even heel dichtbij.
‘Chez Brood’ is nog te zien t/m begin juni dit jaar.
Voor meer info: http://www.bostheaterproducties.nl/default.asp?keuze=frontpage
Tekst en foto’s: Jerrold Mallee
