robbert roos

De RVOZ (Raad Voor Ondernemend Zoetermeer) is trots op Zoetermeer en wil onze stad wereldberoemd maken. Robbert Roos is dol op zijn stad en wil haar graag 'bezingen'. Hij deed dit al eerder met zijn 'stadsgedicht van Zoetermeer'. Nu hebben wij in onze stad wel een Mandelabrug, Stadshart en Dorpsstraat, maar ontbreekt het aan een eigen Stadsdichter. Het was dan voor de leden van de RVOZ niet meer dan logisch dat de eer van 'Dichter des Zoetermeer' naar tekstschrijver Robbert Roos ging.

 

Voorzitter van de RVOZ, Robber Willems legt uit: "Elke zichzelf respecterende stad heeft er één: Een Stadsdichter. Iemand uit de stad zelf die door middel van gedichten diens stad in woorden weet te vatten. De RVOZ is hard bezig om Zoetermeer wereldberoemd te maken. Daarbij kan een eigen Stadsdichter natuurlijk niet ontbreken. Robbert Roos is geboren en getogen in Zoetermeer en als schrijver en redacteur verbonden aan Ouwerkerk Tekst en Advies en de lokale krant ’t Streekblad".

In eigen beheer gaf Robbert Roos al eerder drie gedichtenbundels uit en publiceerde hij zijn gedichten onder andere in de bundel die de gemeente Zoetermeer uitgaf ter gelegenheid van ‘50 jaar Groeistad Zoetermeer’. Voor de RVOZ schreef hij eerder een gedicht over ‘Geluk’ en het officiële ‘Stadsgedicht van Zoetermeer’ voor de onlangs gehouden CEO-lunch van de RVOZ.

Op de gelijknamige facebookpagina ‘Stadsdichter van Zoetermeer’ is het gedicht ‘Stadsgedicht van Zoetermeer’ en andere gedichten van Robbert Roos te vinden. De RVOZ wil de nieuwe Stadsdichter inzetten ter promotie van de stad.

 

Stadsgedicht van Zoetermeer

 

Weet je nog die eerste keer,
Toen je keek naar haar contouren.
Ze sneed je adem af en wist,
Je tot in je ziel te beroeren.

Geen woord deed eer aan wie ze was,
Of is, kun je beter zeggen.
Want het gevoel wat in je is,
Dat valt niet uit te leggen.

Je dwaalde in, en om haar heen,
Verkende al haar grenzen.
Bewonderde, van top tot teen,
En had niets meer te wensen.

Je zou het willen schreeuwen,
Of juist zingen in een lied.
In een gedicht vereeuwigen,
Of misschien ook juist wel niet.

Soms zou je willen juichen,
Soms krimp je van de pijn.
Toch weet je als je aan haar denkt,
Dat je nergens anders meer wilt zijn.

Het heden en verleden,
Maken haar tot wie ze is.
Bruisend, vol van energie,
En vol betekenis.

Soms moet je haar verlaten,
Maar toch keer je altijd weer,
Naar het blauw met gele vaandel,
Jouw ware liefde, Zoetermeer......

Stad vol liefde en potentie
Met daadkracht die telt voor tien
Dat moet je niet verstoppen
Dat mag heel de wereld zie

n.

-advertenties-

-goede doel-