De activiteit Vriendschappelijk Huisbezoek van Humanitas Zoetermeer organiseerde een interessante themabijeenkomst voor haar vrijwilligers. Tijdens hun omgang met eenzame senioren krijgt een groot aantal vrijwilligers te maken met somberheid, depressiviteit of zelfs suïcidale gedachten bij hun deelnemers. Om hen te helpen hiermee om te gaan waren Marleen van Vliet en Menno Zandstra uitgenodigd. Tijdens hun werk voor de GGZ hebben zij veel te maken met deze materie.
De getallen gaven wel aan dat depressie bij ouderen een niet te onderschatten probleem is. “15 tot 20% van alle ouderen hebben mild depressieve gedachten en 3% lijdt daadwerkelijk aan een depressie.” Wanneer lusteloze gevoelens langer dan twee weken aanhouden, wordt er niet meer gesproken over somberheid, maar over een depressie. Symptomen waaraan een vrijwilliger een mogelijke depressie bij de deelnemer kan herkennen zijn onder meer moeite hebben met uit bed komen of een veranderd eetpatroon met de daarbij behorende gewichtsverandering. “Het is ook niet gek om een oudere naar zijn of haar toekomst te vragen. Als je de situatie niet vertrouwt, vraag dan of je de familie mag inlichten. Mocht het acuut zijn, aarzel dan ook niet om 112 te bellen. De verantwoordelijkheid ligt dan bij de crisisdienst, die zal onderzoeken welke actie er eventueel nodig is.”
De medewerkers van het GGZ drukten de vrijwilligers op het hart dat ze zich het niet teveel aan moeten trekken als er toch meer achter de sombere gevoelens van eenzaamheid zit. “Jullie zijn er voor het welzijn van de cliënt, maar er niet verantwoordelijk voor. De oorzaak ligt ook nooit bij jou. Zorg er wel voor dat je iemand hebt met wie je een moeilijk verhaal van wat je hebt meegemaakt kunt delen. Ook vrijwilligers hebben een uitlaatklep nodig.”
De ruim twintig aanwezige vrijwilligers van Vriendschappelijk Huisbezoek kregen uitvoerig de tijd om verhalen uit de praktijk te delen en daarover advies te vragen aan de deskundigen. Dat zorgde voor een interessante, interactieve themabijeenkomst. Na afloop kon er onder het genot van een kopje koffie of thee en een koekje nog even worden bijgepraat, waarna alle vrijwilligers weer hun eigen weg gingen om ook dit jaar hun deelnemers zo goed mogelijk bij te staan.
