In de gedurfde eigentijdse vertaling van 'Ziekte van de Jeugd' namen Sven Ruggenberg en Rianne Veenstra ons mee in een twee uur durende eenakter met de belevenissen van vijf studenten, een oud-student en een huishoudster. Als decor is gebruikgemaakt van een sober ingerichte huiskamer waarin het hele stuk zich afspeelt.
Door slim gebruik te maken van half transparante doeken wordt de illusie van een slaapkamer achter de woonkamer en een kleiner podium gecreëerd. In het spel van Marie, Desiree, Lucy (huishoudster) en Freder (gespeeld door Maryse van der Hak, Iris Langenberg, Kelly Hoogerheijde en Michael de Vriend) ontwikkelt zich al direct een mooi te volgen plot vol met wendingen en taalkundig leuke vondsten. De studenten houden elkaar in een soms verstikkende greep gevangen.
Flirtend, drinkend, rokend en pestend start de eeuwige student Freder een experiment met de wat naïeve huishoudster Lucy. Hij wil hiermee zijn ex-vriendin Desiree raken maar Desiree heeft ondertussen een oogje laten vallen op Marie. Schrijvertje Petrell ( Kenny Fens) is de vriend van Marie maar valt voor de aandacht van student Irene (Iris Hulst). De verhaallijn van Alt (prachtig gespeeld door Kevin van der Leeuw) is een minder geloofwaardige. Als afgestudeerd student en in de fout gegane arts komt hij na een lange gevangenisstraf terug in het studentenhuis. Is ook huisvriend en geeft gevraagd en ongevraagd adviezen aan de studenten. De ontwikkelingen in de relaties en in de verhaallijnen gaan in een hoog tempo aan het oog voorbij. In de speellijnen zit door slim gebruik van taalkundige vondsten vaak een dosis humor waardoor je ook in de lach kan schieten maar er zijn prachtige momenten met mooi gebruik van stilte waarop het ook in de zaal muisstil is. De tot prostitué omgevormde Lucy en de zelfmoord van Desiree zijn twee van de spellijnen die zich tijdens het spel mooi ontwikkelen. De spellijnen tussen Freder en Marie en Petrell en Irene leveren een mooi contrast.
Het bevreemdde soms dat er gebruik werd gemaakt van zes verschillende toegangen tot het toneel (de huiskamer) waarbij de spelers zich soms ook onhandig door de coulissen moesten wringen. Ook de slaapkamer van Desiree werd hiervoor soms gebruikt waarbij dan over het bed heen moest worden geklommen. Jammer want dit deed wel afbreuk aan het werkelijk boeiende spel en de mooie plotlijnen.
Tekst: Alexander Pil
Foto's door: Redline Fotografie
