Zoetermeerder Peter Klom beschrijft in het boek ‘Mijn leven met ADHD’ zijn meeslepende levensverhaal van zijn 6e tot zijn 49e levensjaar en hoe moeilijk het leven met ADHD voor hem is geweest. Peter: “Niet vanuit een wetenschappelijk oogpunt, daar zijn vast genoeg boeken over, maar vanuit mijn leven.”
Peter probeert in zijn boek uit te leggen wat ADHD met een mens kan doen, hoe het zijn leven en dat van anderen beïnvloed heeft en nog steeds doet. Peter: “Vanaf het moment dat ik naar school ging tot het moment dat ik van de middelbare school kwam, was ik de jongen die alles kapotmaakte. Die iedereen lastig viel, pijn deed en zelden ergens welkom was. Dat heeft een grote invloed op mijn ontwikkeling gehad.”
Peter beschrijft een leven met ADHD als fijn en verwoestend tegelijk: “Als kind kun je het niet plaatsen. Er is iets mis met je. Je bent klaarblijkelijk anders. Dat geeft je een permanent rotgevoel over jezelf. Je gaat er, als je opgroeit, zelf ook in geloven. En waarom zou je je best doen om iets te bereiken? Niemand gelooft in je. En jij zelf al helemaal niet. Uiteindelijk maak je toch stuk wat je opbouwt. De uitkomst die je verwacht, leidt meestal ook precies tot die uitkomst. En zie die cirkel maar eens te stoppen.”
Aangrijpend levensverhaal
In ’Mijn leven met ADHD’ vertelt Peter zijn aangrijpende levensverhaal. Over hoe hij na militaire dienst in een maand tijd 7000 gulden opmaakte aan drank en gokken, over hoe hij uit de Christelijke Jongeren Vereniging gezet werd, over hoe hij verschillende zelfmoordpogingen deed, hoe hij naar Amerika vluchtte toen zijn dochter geboren werd, tegen zijn wil ging scheiden van zijn vrouw en over de moeilijke relatie met zijn vader. Peter: “Ik ben altijd op zoek geweest naar iets dat mij gelukkig maakte. En als ik het vond, maakte ik het stuk.”
Kind niet bestempelen als ‘vervelend’
Peter schreef het boek met als doel anderen te behoeden voor het maken van de fouten die hij zelf heeft gemaakt: “Schijn bedriegt. Geloof mij. Mensen die aan de buitenkant een mooi leven leiden, kunnen stuk zijn vanbinnen. Herken het voordat het te laat is. Ik hoop dat papa’s en mama’s, juffen en meesters – heel misschien dankzij dit boek – de tekenen van ADHD zien bij jonge kinderen, en het kind niet meteen bestempelen als ‘vervelend’. Ik heb het boekje ook geschreven omdat ik wederom in de val van ADHD getrapt ben, mijn vrouw kwijt geraakt ben en daardoor mijn gezin. Terwijl ik heel veel van mijn gezin hou.”
Het boek ‘Mijn leven met ADHD’ kan besteld worden op www.mijn-leven-met-adhd.nl en www.uitgeverijsemperfidelis.nl
