“Hard rijden, waarom zou ik? Dan kom ik maar wat later aan. Sinds mijn levertransplantatie is veel relatief,” is de ervaring van Jos Hulst uit Zoetermeer, die leeft dankzij een donorlever.
Fietsen langs de Elbe. Twaalf jaar geleden had Jos Hulst uit Zoetermeer niet kunnen denken dat dit een hoogtepunt van geluk zou zijn. Nu grijpt hij zijn kans om van de eenvoudigste dingen te genieten. Het kan dankzij de donorlever die in 2001 zijn leven redde. Hij wil iedereen laten zien wat het effect van een donororgaan is en mensen oproepen om zich in de Donorweek, van 14 t/m 20 oktober, te registreren.
Relativeren en genieten
“Ik vind mezelf nu af en toe een watje, ik ben emotioneler geworden. En ik relativeer veel meer. Hard rijden, waarom zou ik? Dan kom ik maar wat later aan.” Jos Hulst uit Zoetermeer is niet meer zo fanatiek als hij was voordat zijn lever het begaf en hij een transplantatie onderging. “Ik geniet van dingen waarvan ik me voorheen nooit had kunnen voorstellen dat ze boeiend zouden zijn.”
Jos werd geboren met de erfelijke ziekte hemofilie, waarbij het bloed niet goed kan stollen. Ooit in zijn leven heeft hij daarvoor een bloedpreparaat toegediend gekregen dat besmet was met het hepatitis C-virus. Jarenlang woekerde dat in zijn lichaam en tastte zijn leverfuncties aan. “Na lange tijd is dat virus verwoestend, je lever versteent ervan.”
Hij was ziek, maar had zelf niet door hoe ernstig. “Mijn arts zei: we moeten aan een levertransplantatie gaan denken. Toen zei ik: ben je bedonderd, zo erg is het toch niet? Maar eenmaal op de wachtlijst werd ik zo ziek dat ik weleens dacht: was het maar afgelopen. Ik werd vergiftigd door mijn eigen lever en raakte zelfs in coma.”
Elke dag een wonder
Bijna een jaar stond Jos op de wachtlijst en in 2001 kreeg hij eindelijk een nieuwe lever. Het duurde een poos voordat hij weer kon functioneren, maar eenmaal op de been was hij dolgelukkig. “Dat er mensen zijn die hun organen willen doneren, is fantastisch. Mijn vrouw is zo nodig nog blijer, ze zegt steeds: elke dag is een wonder. Ik ben ook empathischer geworden. Als er nu in mijn omgeving iemand ernstig ziek wordt, begrijp ik veel beter wat die persoon doormaakt.”
Uit dankbaarheid geeft hij voorlichting over orgaandonatie, zoals op beurzen en scholen. “Nadenken over donatie is nadenken over de dood, dat vinden mensen moeilijk,” merkt hij. “Ze weten bijvoorbeeld niet wat hersendood zijn betekent en zijn bang dat artsen de stekker eruit trekken vanwege de organen. Dat doen ze niet. We kennen in Nederland zorgvuldige procedures, die angst is ongegrond. Of mensen zeggen: aan mij hebben ze niks want ik rook, of: ik ben te oud, of: ik heb chemo gehad. Maar er is zó veel te recyclen, om het even plastisch uit te drukken, want zo praktisch zie ik het wel.”
Goede voorlichting is een steuntje in de rug voor mensen om een juiste beslissing te nemen, zegt Jos. “Als ik iets kan doen om de wachtlijsten te bekorten, graag. De Donorweek is een goede gelegenheid om erover na te denken en een keuze vast te leggen in het Donorregister. Ik respecteer ieders keuze, al ben ik het levende bewijs dat het zin heeft om ja te zeggen.”
Wie zich wil laten registreren als donor kan via deze directe link op de site van Ja of Nee terecht:
