Huiscolumnist Adri Smits bekijkt het Zoetermeerse nieuws op geheel eigen wijze. Nieuws kan hem ontroeren, verbazen, ergeren of doen verzuchten. Met zijn humor weet hij zaken echter feilloos te relativeren. Deze week: Een feestje met beperking.
De overgang van oud naar nieuw. Wat zo mooi is voor die ander is een gruwel voor de rest.
Knallen, nog hardere knallen, vuurpijlen, nog snellere vuurpijlen, uiteenspattende vuurballen in honderden verschillende kleuren. Oehs en Ahs vullen de decibels aan die de sirenes overstemmen.
Maar daar zijn ook de wegkruipende katten, gestreste honden, hartstilstand bij de AH hamster, een brandende auto nog maar net gekocht van te weinig en de zachtjes ruisende inhalator van de astmapatiënt wachtend op aankomst van de sirene. Maar deze jaarwisseling is mooi en gruwel overgeleverd aan de coronaregelgeving met ieder zijn eigen verwerking. En daar ligt voor mij een vraagteken met zorg.
Geen knallend vuurwerk betekent geen hond onder de bank, geen luchtvervuiling en geen luchtpijpvernauwing. Maar een paar kleine knalletjes, naar kruit stinkende straten en een eenzame zielige vuurpijl, dat lijkt me niet te voorkomen. Want wat doet de uitwerking van ‘genot’ bij de flink gevulde bierbuik, het champagnetutje, de jeneverlever of de gewone huis, tuin en keukengenieter die tijdelijk giet? Wat doen de jongelui die lachend aan het gas liggen, de neus ophalen voor een lijntje of zich gewoon een ziekte vervelen?
De eerste Coronajaarwisseling in Zoetermeer gaf een verontrustende in alle saamhorigheid gedragen schadepost door wat overdadigheid teweeg kan brengen als het een uitlaatklep zoekt.
En dan kom ik bij mijn eerder genoemde vraagteken.
De eerste Coronajaarwisseling gaf namelijk een kleine € 5000,00 méér schade dan de straatfeestjes een jaar eerder. Dat geeft te denken. Wordt schade voorkomen doordat alles wordt gereguleerd door horeca, evenementen en een vuurwerkshow te verbieden? Geen hond die het weet.
Of juist wel?
Adri Smits, meer lezen van Adri Smits: adrismits.auteursblog.nl
