Huiscolumnist Adri Smits bekijkt het Zoetermeerse nieuws op geheel eigen wijze. Nieuws kan hem ontroeren, verbazen, ergeren of doen verzuchten. Met zijn humor weet hij zaken echter feilloos te relativeren. Deze week: Veilig en anoniem.
Slecht nieuws, nog zwak uitgedrukt. Lock down. Maar waarom? Wie wil het nog horen? Velen zijn boos, gefrustreerd, hulpeloos, eenzaam, vervelen zich of zijn ten einde raad. Wat een *%#&%@# mededeling. Maar ja, iemand moet de boodschapper zijn.
En laat dat nu net de aanleiding zijn voor een aantal boze gefrustreerde, hulpeloze, zich vervelende en wanhopige eenzame eenlingen om in alle anonimiteit te gaan rammen op een toetsenbord. De gemeente Zoetermeer, de ziekenhuizen, hulpverleners, de premier, ja, eigenlijk iedereen moet het ontgelden.
Op het scherm via een van de vele sociale media verschijnt een beschrijving van die boodschapper waarvan het monster van Frankenstein zou blozen. Wat? Vuurrood aanlopen. Ik kan een zweem van medelijden niet onderdrukken, neen, niet vanwege de beschrijving, maar om zoveel onmacht om onmacht onder woorden te brengen. Hoe diep kun je zakken in een poel van onfatsoen. Blijkbaar niet diep genoeg. De hierop volgende verzonnen benamingen en toegewenste ziektes voor de persoon in kwestie getuigen van een creativiteit die ieder weldenkend mens doet schamen mens te zijn. Ik ken beroepsmatig heel veel scheldwoorden maar deze toevoegingen ga ik niet uit mijn hoofd leren. Onmenselijk. En heus, dat zegt wel wat. Als ik klaar ben met wegslikken van alle drek lees ik de blijkbaar daar bijhorende bedreigingen. Is dit de mensheid? Gelukkig niet want ongelukkig genoeg hebben we gelukkig nog de zwijgende meerderheid. Of helaas zwijgend?
Adri Smits, meer lezen van Adri Smits: adrismits.auteursblog.nl
