Onder de titel 'Zin in 't alledaagse geven vijf enthousiaste Zoetermeerse schrijvers hun stadsgenoten 'stof tot nadenken'. In onze column over zingeving vandaag: Oude dromen werken soms niet meer.
Ooit, in mijn studententijd in Leiden, had ik een vakantiebaantje waar ik erg leuke herinneringen aan heb. Op het grote complex van het Academisch Ziekenhuis, zowat ter grootte van een dorpje, was ik een bezorger die met een fiets allerlei medische zaken tussen de gebouwen heen en weer bracht. Dat was afwisselend, fijn en sociaal werk.
Ik ben inmiddels geruime tijd met pensioen en een gevolg van de vele vrije tijd die je dan krijgt, is dat ik naar mijn smaak wat te weinig ‘van de bank’ kom en minder sociale contacten heb gekregen. Dus toen er een leuk baantje als bezorger voorbijkwam, dacht ik dat zoiets wel wat voor mij zou zijn. Het komt erop neer om met de auto binnen een tijdsbestek van een uur of vier een reeks bestellingen op te halen en te plaatsen. Daarbij word je aangestuurd door een van tevoren uitgestippelde route die je met je navigatiesysteem aflegt. Vol goede moed begon ik eraan, hoewel het erg wennen was aan alles wat daarbij komt kijken. Zo werd ik na een uurtje of twee al erg moe van alle handelingen en indrukken waarbij vooral de druk om de route binnen een bepaalde tijd af te leggen, mij parten begon te spelen. Mijn lichaam begon zodanig te protesteren dat ik na een paar keer rijden moest besluiten te stoppen. Heel spijtig en ik was ook een illusie armer.
De ‘les’ die ik hieruit trek is dat het ‘overdoen’ van een (romantische) oude activiteit in dit geval niet werkt. Ik ben op de eerste plaats niet meer dezelfde persoon als ruim 45 jaar geleden. Ook merk ik dat het navigeren en bezorgen binnen een vast tijdschema me niet goed afgaat. Of misschien moet ik zeggen dat de tussenliggende tijd me heeft geleerd dat ik überhaupt niet zo goed in ben in dat soort werk en dat mijn kwaliteiten elders liggen. Des te meer waardering heb ik voor al die (senior)bezorgers die dat dat (nog) wel kunnen. De les is tot slot ook dat ik me moet blijven richten wat me wél ligt, zoals schrijven (van bijvoorbeeld deze blog). En ook op het in mijn eigen manier ‘werken’ op onze volkstuin, liefst op een wat kalme, meditatieve manier. En het is tot slot zaak te blijven werken aan de nodige sociale contacten!
Blogschrijver: Rob Oele
De Zoetermeerders die meeschrijven aan deze column komen uit twee groepen die regelmatig schrijven over zingeving. Dit zijn ‘Zingeving jong senioren Zoetermeer' en initiatiefgroep ‘Buiten de lijntjes’. De werkgroep ‘Zingeving jong senioren Zoetermeer’ heeft zich tot doel gesteld door middel van interviews levensverhalen van (jong)senioren te verzamelen. De initiatiefgroep 'Buiten de lijntjes’ is gehuisvest in de Adventskerk aan het Wilhelminapark. Zij willen buiten de kaders denken en een breed scala aan activiteiten organiseren rond zingeving.
De vorige columns 'Zin in 't alledaagse' kunt u hier vinden: Zin in 't alledaagse
