Onder de titel 'Zin in 't alledaagse geven vijf enthousiaste Zoetermeerse schrijvers hun stadsgenoten 'stof tot nadenken'. In onze column over zingeving vandaag: Was hij een slecht mens?
Een persoonlijke mijmering rond de betekenis van bevrijding.
Mijn vader had vaak een kort lontje. Naarmate hij zich meer en meer liet opslokken door de drukte van de zaak en zijn grote gezin kon hij grillig zijn en schrikbarend fel.
In 1947 trouwde hij met mijn moeder. Kort na de oorlog bouwden zij hun zaak op en kregen zij acht kinderen. Zij maakten lange dagen en gunden zichzelf nauwelijks vakantie. Mijn vader komt uit een groot en zeer competitief gezin waarin slaande ruzies en heftige woordenwisselingen niet ongewoon waren.
Na het afbreken van mijn studie werd ik opgeroepen voor de militaire dienstplicht. In die tijd heerste de opvatting dat je in het leger een ‘echte’ man zou worden. Op mijn eigen wijze heb ik aan deze beeldvorming voldaan. Eerst werd ik lid van de Vereniging voor dienstplichtige militairen (VVDM). Later verdiepte ik mij in activiteiten van de opkomende vredesbeweging.
Ik las artikelen en boeken over Martin Luther King, Mohandas (Mahatma) Gandhi en Dom Helder Camara over hun verlangen naar duurzame vrede. In die tijd bezocht ik via Pax Christi een klooster in Oosterhout. Daar vond ik rust en ruimte om mijn gedachten te ordenen. Hier ontstond het idee om een beroep te doen op de wet gewetensbezwaren. Na tien maanden dienstplicht heb ik deze stap gezet. Het doorlopen van de procedure was betrekkelijk eenvoudig. Ik schreef een uitgebreide verantwoording voor mijn keuze. In een gesprek met een commissie werden mijn bezwaren getoetst en werd ik een erkend dienstweigeraar.
Na het afbreken van mijn studie was mijn vader zeer ontstemd. Hij heeft mij nooit kunnen vragen hoe ik tot dit besluit ben gekomen. Mijn dienstweigering maakte hem woedend en hij heeft mij enkele keren – in een wisselend gezelschap – met luide stem ‘landverrader’ genoemd. Toen ik aansluitend mijn vervangende dienstplicht ging doen als (leerling) verpleegkundige was het huis opnieuw te klein want: ‘vrouwenwerk’.
Was mijn vader een slecht mens? Nee, hij was een goed mens mits zijn kinderen zich hielden aan zijn opvattingen van goed en kwaad, van recht en slecht, van hoe mannen en vrouwen zouden moeten zijn. Dit speelde zich af in de jaren zeventig. In deze turbulente periode voelde ik mij gesteund door een betrokken legerpredikant. In tegenstelling tot mijn vader bleek deze man wel in staat te reflecteren op de naoorlogse tijdgeest.
In deze periode van herdenken en gedenken en het vieren van wat bevrijding betekent, hoop ik dat ouders hun kinderen steunen als deze kinderen hun levenspad op geheel eigen wijze willen inkleuren. Ga het gesprek aan, stel vragen en vooral ... beluister hun intenties.
“Zoals er mensen zijn, die zingen, niet omdat ze dat willen, maar omdat een stem in hen oprijst, zo zijn er ook mensen, die geloven. Niet uit angst en niet uit hoop op beloning, maar omdat zij krachtens hun wezen niet anders kunnen.”
Abel Herzberg (1893-1989), advocaat, schrijver, dichter
Blogschrijver: Toon Vessies, geestelijk begeleider Buiten-de-Lijntjes Zoetermeer
De Zoetermeerders die meeschrijven aan deze column komen uit twee groepen die regelmatig schrijven over zingeving. Dit zijn ‘Zingeving jong senioren Zoetermeer' en initiatiefgroep ‘Buiten de lijntjes’. De werkgroep ‘Zingeving jong senioren Zoetermeer’ heeft zich tot doel gesteld door middel van interviews levensverhalen van (jong)senioren te verzamelen. De initiatiefgroep 'Buiten de lijntjes’ is gehuisvest in de Adventskerk aan het Wilhelminapark. Zij willen buiten de kaders denken en een breed scala aan activiteiten organiseren rond zingeving.
De vorige columns 'Zin in 't alledaagse' kunt u hier vinden: Zin in 't alledaagse
