Onder de titel 'Zin in 't alledaagse geven vijf enthousiaste Zoetermeerse schrijvers hun stadsgenoten 'stof tot nadenken'. In onze column over zingeving vandaag: Kijk eens met de ogen van een ander naar jezelf.
Er is een verschil tussen oordelen en veroordelen. Lange tijd heb ik het mijzelf kwalijk genomen als mijn doen of (na)laten niet goed uitpakte. Ik veroordeelde mijzelf. Maar - veroordelen snijdt af, schept afstand. Langzamerhand leerde ik mijzelf niet te veroordelen. Veroordelen is niet liefdevol, want het waardeert niet mijn goede intentie toen ik iets deed. Of naliet. Ik kan wel dingen anders doen, ervan leren. En als het nodig is fouten rechtzetten. Met dezelfde blik probeer ik naar anderen te kijken: niet veroordelen.
Maar oordelen? Oordelen kan betekenen: kiezen, afwegen. Je beoordeelt iets of iemand. Een duidelijk voorbeeld is de scheidsrechter in de sport. Zonder het oordeel van de scheidsrechter wordt het spel vaak lastiger en soms zelfs onmogelijk. Meer persoonlijk maakt iedereen voortdurend beoordelingen in de vorm van afwegingen. Zoals iemand wel of niet vertrouwen.
Het raakt ons behoorlijk als iemand iets van ons steelt, breekt of beschadigt, ons verwondt of iets anders doet dat duidelijk verkeerd is. Een oordeel is dan onontkoombaar. In dat geval is het juist om het verkeerde recht te zetten. Als je dat zelf niet kunt, dan kan je de politie, de ombudsman of de rechter inschakelen. Met behulp van hun oordeel ontstaat hopelijk rechtzetting, verzoening en herstel van schade. En het helpt herhaling te voorkomen.
Wel is het goed ervan bewust te zijn dat als we een oordeel, kritiek, beschuldigingen etc. uiten, hetzelfde oordeel aan ons gegeven kan worden. Hoe zou ik er vanaf komen als een ander mij beoordeelt met dezelfde maat, dezelfde scherpte waarmee ik oordeel? Deze vraag beantwoorden zou wel eens een ontnuchterend effect kunnen hebben. En het kan ertoe leiden dat mijn of onze houding verandert, milder wordt ten opzichte van anderen, vooral datgene wat we niet leuk vinden of goedkeuren. Ook hier geldt: ‘Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet’.
Blogschrijver Koert Vrijhof
De Zoetermeerders die meeschrijven aan deze column komen uit twee groepen die regelmatig schrijven over zingeving. Dit zijn ‘Zingeving jong senioren Zoetermeer' en initiatiefgroep ‘Buiten de lijntjes’. De werkgroep ‘Zingeving jong senioren Zoetermeer’ heeft zich tot doel gesteld door middel van interviews levensverhalen van (jong)senioren te verzamelen. De initiatiefgroep 'Buiten de lijntjes’ is gehuisvest in de Adventskerk aan het Wilhelminapark. Zij willen buiten de kaders denken en een breed scala aan activiteiten organiseren rond zingeving.
De vorige columns 'Zin in 't alledaagse' kunt u hier vinden: Zin in 't alledaagse
