Zoetermeer heeft in de gemeente veel vrijwilligers die zich inzetten voor verschillende instanties. Variërend van een paar uurtjes per week tot meerdere dagen per week. Deze week vertellen Pieter Dijkstra en Lieneke de Ruiter, vrijwilligers bij UVV Zoetermeer, over het vrijwilligerswerk en wat het precies inhoudt.
Vertel in het kort iets over jezelf
Pieter: Ik ben 72 jaar oud en kom van oorsprong uit Noord-Friesland, waar ik mijn jeugd en schooltijd heb doorgebracht. Daarna heb ik vooral gewerkt in onder andere het wegenonderhoud in het buitenland. Als laatste heb ik voor het Hoogheemraadschap Vecht en Amstel gewerkt, waar ik met 62 jaar vervroegd met pensioen ben gegaan. Naast mijn vrijwilligerswerk fiets ik graag en speel graag snooker.
Lieneke: Ik ben 71 jaar oud en ben van oorsprong Haagse, waar ik in Transvaal en Moerwijk heb gewoond. Ik ben moeder van een zoon. Ik heb ruim 30 jaar bij de regionale brandweer, dit is tegenwoordig Hulpverleningsregio Haaglanden. Ik ben in 1980 in Zoetermeer komen wonen. Naast het vrijwilligerswerk zwem ik graag en doe aan aerobics en maken we samen uitstapjes.
Waar doe je vrijwilligerswerk en wat doe je precies?
Beide zijn we actief bij het UVV op de afdeling begeleid vervoer. Waar het doel is het vervoeren van ouderen (meest 75+), die zelf geen 
netwerk hebben, om vervoer te regelen.
Pieter: Ik ben sinds 6 jaar als vrijwilliger betrokken bij het UVV, daarvoor heb ik zeven jaar vrijwilligerswerk gedaan voor Humanitas. Voor Het UVV vervoer ik mensen naar diverse locaties dit kan de dagbesteding zijn, corona priklocatie, kapper of een ziekenhuis afspraak. Dit kan alleen vervoer betekenen, maar bij een ziekenhuis afspraak gaan we op verzoek van de client soms mee naar binnen, zodat alle afspraken goed worden opgeschreven en besproken. Dit komt vooral voor bij patiënten die dementeren en er geen familie mee kan. Tijdens de autorit zijn we vaak een luisterend oor.
Lieneke: Ik ben inmiddels 4 jaar betrokken bij het UVV. Hier ben ik begonnen als begeleiding na ziekenhuisopname, waarbij ik mensen hielp om weer zelfstandig te worden. Inmiddels ben ik net als Pieter chauffeur en vervoer ik mensen. Soms komt daar iets extra’s bij zoals afgelopen periode het rondbrengen van de boxen voor de ouderenbingo.
Hoe ben je bij dit vrijwilligerswerk terecht gekomen?
Pieter: Toen ik in mijn overgang pensioen zat heb ik een psychologisch geschiktheidstest gedaan. Daar kwam naar voren dat huisarts of het ondernemerschap iets voor mij was. Aangezien ik met pensioen ging heb ik ervoor gekozen om vrijwilligerswerk te gaan doen, maar wel iets zonder werkstructuur. Na een gesprek met de gemeente ben ik begonnen bij Humanitas. Na een jaar betrokken geweest te zijn bij het vriendelijk huisbezoek project, raakte ik in gesprek met een chauffeur van taxivervoer, waar het UVV ter sprake kwam. Ik heb toen contact met ze gezocht en ben daar inmiddels 6 jaar actief.
Lieneke: Ik heb een langere periode intensief voor mijn echtgenoot en moeder gezorgd. Na het overlijden van mijn echtgenoot, vijf jaar geleden hield ik veel tijd over.Na wat tijd voor mezelf te hebben genomen wilde ik graag iets gaan doen. Ik ben toen bij VIP gaan kijken voor een vacature, daar kwam ik een vacature tegen voor chauffeurswerk die mij erg aansprak. Op dat moment zochten ze geen chauffeurs en ben ik gestart bij het begeleiden na ziekenhuisopname.Ik bloeide weer helemaal op na een poosje niets doen. Het chauffeurswerk bij het UVV sprak mij wel aan, zeker omdat er weinig vrouwen zijn die dit doen.
Hoeveel tijd besteed jij hieraan?
Pieter: Ik ben 6 jaar geleden gestart bij het UVV en ben 3- 4 keer per week op pad.
Gemiddeld ben ik 10 tot 12 uur ermee bezig. Het aantal uren verschilt per week, ligt helemaal aan de aanvraag, bestemming en/of ik de persoon moet begeleiden.
Lieneke: Ik ben inmiddels 4 jaar actief bij het UVV. Het aantal uren verschilt, en ligt aan de aanvraag. We hebben altijd maar 1 rit per dag omdat het UVV de vrijwilligers niet teveel wil belasten. Naast de standaardritten zou ik in de toekomst nog wel andere willen rijden, als dit in het schema past. Bij ziekenhuisbezoeken bespreken vaak in de auto nog even na. De meeste mensen vinden dit erg fijn.
Wat betekent en brengt het vrijwilligerswerk jou?
Pieter: Het allerbelangrijkste wat het heeft gebracht is uiteraard Lieneke! Die heb ik leren kennen op een vrijwilligersbijeenkomst van het 
UVV. Inmiddels zijn we alweer 4 jaar bij elkaar en wonen we sinds 2 jaar samen.Het brengt structuur in ritme. Je leert leven terwijl je ouder wordt. Ik vind het enorm zinvol en dankbaar werk en krijg er zelf enorme energie van. Je blijft ook alert op alles, zeker als je een dementerend iemand vervoerd, dan denk je voor twee. Ik rij ook altijd zonder tomtom, kijk vooraf op de kaart en ga dan rijden, dat houdt je scherp. En ik geniet van de contacten en de gesprekken. Ik heb nog steeds contact met families van mensen die ik begeleid en vervoerd heb. Het is heel leuk als mensen specifiek om je vragen als ze een rit aanvragen.
Lieneke: Pieter leren kennen was een onverwachte, maar leuke bijkomstigheid van het werk. We hebben een hele fijne relatie samen. Daarnaast zorgt het werk voor connecties met mensen. Je gaat naar buiten en leert Zoetermeer op een hele andere manier kennen omdat je op plekken komt die je helemaal niet kent. Het geeft daarnaast ook energie en voldoening. Binnen het UVV heb ik twee vrouwen leren kennen waarmee ik een hele goede vriendschap heb gekregen. Ze noemde ons vroeger altijd de drie weduwen omdat we naar elkaar toe trokken.Helaas zien we de vrijwilligers onder elkaar niet veel, door corona zijn de gezamenlijk sociale bijeenkomsten er niet, sommige heb ik daardoor al 2 jaar niet gezien.
Samen: We hebben twee auto’s eigenlijk zouden we het prima met een kunnen doen, maar vanwege het vrijwilligerswerk hebben we ze aangehouden.
(foto gemaakt bij eerste bijeenkomst waar ze elkaar leerden kennen)
Leuke Anekdote:
Pieter: Ik heb enkele malen een dementerende mevrouw vervoert naar Carpe Diem in Rokkeveen. Tijdens deze ritten raakten we in gesprek over het verleden met name over haar geboorteplaats Amsterdam. Deze mensen kunnen niet over het nu of over het recente verleden praten. Doordat de gesprekken in de auto plaats vonden dacht ze dus dat we naar Amsterdam gingen. Ik heb dit onderwerp daarna niet meer aangesneden om geen verkeerde verwachtingen te wekken terwijl we in de auto zaten. Ze was dit gesprek op de terugweg van de opvang naar huis alweer vergeten. Over het verleden hebben we wel gepraat.
Lieneke: Ik heb een tijdje een meneer van de dagopvang gehaald die, zodra hij in de auto zat begon te zingen speciaal voor mij. Binnen het UVV heb ik twee vrouwen leren kennen waarmee ik een hele goede vriendschap heb gekregen. Ze noemden ons vroeger altijd de drie weduwen omdat we naar elkaar toe trokken.
Is je vrijwilligerswerk in dezelfde richting als je ‘gewone’ werk of opleiding of juist heel iets anders?
Pieter: Het is totaal iets anders dan ik vroeger deed. Een bewuste keus omdat ik niet wil dat het op werken lijkt.
Lieneke: Ik vind het fijn dat het juist totaal anders is en niet lijkt op wat ik vroeger deed. Dat bestond vooral uit administratie en vergaderen.
Waarom is het zo belangrijk wat je doet?
Gezamenlijk: Ouderen komen dankzij het UVV buiten. Kunnen naar de kapper of op bezoek bij iemand. Daarnaast proberen we een oogje in het zeil te houden.
Pieter: Ik heb weleens aan de bel getrokken toen ik bij een demente vrouw merkte dat zelfstandig wonen niet goed meer ging.
Wat leer je er zelf van?
Samen: Dat je vooral nu moet leven omdat ouderdom inderdaad met gebreken komt.
Dat er veel ouderen zijn die hier behoefte aan hebben. Dat zie je ook door de toename aan vrijwilligers.
Tekst: Monica Lausberg
