Huiscolumnist Adri Smits bekijkt het Zoetermeerse nieuws op geheel eigen wijze. Nieuws kan hem ontroeren, verbazen, ergeren of doen verzuchten. Met zijn humor weet hij zaken echter feilloos te relativeren. Deze week: Het huis van de toekomst?
In de Tweede Kamer is het inmiddels neergedaald. De overheid moet dichter naar de burger toe, vertrouwen moet worden herwonnen.
Het bestuurscollege van de gemeente Zoetermeer had zelf al snel in de gaten dat de overheid dichter naast zijn burgers moest gaan staan en lanceerde hiervoor een zelfverzonnen lumineus idee. Wat een daadkracht. En het werd nog veel beter, het werd opgenomen in het coalitieakkoord. Het was geen enkel punt maar dan anders, het werd een speerpunt.
De figuurlijke vlag zonder wimpel hing uit, de in gedachten voorgestelde fanfare met zijn toeters en bellen klonk vanaf het bordes, de pseudo Cape Canaveral lanceergeluiden waren duidelijk als begeleiding te horen bij het naar buiten brengen van het plan.
Want wat een idee. Zo uit de ivoren toren neergedaald voor de voeten van het volk.
Het huis van de wijk. Als je wat verzint en uitwerkt, dan heb je ook wat.
En al kwam het van boven, het leek een zegen. De mogelijkheid om elkaar te ontmoeten in de wijk.
En de overheid? Wijkgericht werken! Eindelijk zou ik dan het bestuur dan wel zijn ambtenaar in werkelijkheid te zien krijgen en niet zijn robot. Geen callcentrum maar een loket zonder balie en hopelijk zonder spatraam. Eindelijk een hand schudden, misschien wel knuffelen. Ik met mijn probleem gehoord, zichtbaar en voelbaar.
Maar dan heb je buiten de overheid gerekend. Want gerekend was er. Te weinig geld.
In ieder geval geldt dat voor ons huis van de wijk. Geen geld voor het huis. (wie kent dat niet?)
Geld is vermogen. Geen geld, is dat dan onvermogen?
Adri Smits, meer lezen van Adri Smits: adrismits.auteursblog.nl
Lees ook: Huis-van-de-wijk-in-de-koelkast
