Zaterdag 12 maart liepen honderden Zoetermeerders mee in de stille tocht die de gemeente organiseerde om steun te betuigen aan Oekraïne. Burgemeester Bezuijen stond in een korte speech stil bij de oorlog en de gevolgen daarvan.
Burgemeester Bezuijen: “In Zoetermeer worden nu de eerste vluchtelingen uit Oekraïne opgevangen. Heel bijzonder vind ik het dat een aantal van hen vandaag ook met ons mee lopen in deze stille tocht. Zoetermeer zal zich blijven inzetten om deze vluchtelingen te helpen.” Een tolk vertaalde op het podium alle gesproken tekst in het Oekraïens.
 |
 |
 |
 |
De aanwezigen hielden een minuut stilte om de slachtoffers van de oorlog te herdenken, waarna stadsdichter Robbert Roos zijn gedicht ‘En toen was het stil…’ voorlas.
En toen was het stil
Heel even maar
Tussen bommen
En geweersalvo’s in
Komen wij bij elkaar
Voor Oekraïne,
Graanschuur van de wereld
Zo hulpeloos en eenzaam
hoeveel monden al gevoed
In stilte, en gedachten
Samen
Biddend voor
wijsheid, kracht en moed
Want als mensen samen zwijgen
Vormt de stilte een gebaar
Een afkeer tegen oorlog
En vinden wij elkaar
Wij lopen vandaag in stilte
Stilte, van betekenis
Omdat, wanneer wij zwijgen
Juist die stilte
Oorverdovend is
Vertaling:
А потім настала тиша
Лише на мить
Між бомбами
Та залпами гармат
Ми збираємося разом
Заради України,
житниці світу
Такої безпорадної і самотньої
Скількох вона нагодувала
В тиші та думках
Разом
Молимося за
мудрість, силу та мужність
Бо коли люди мовчать разом
Мовчання — це жест
Відрази до війни
І ми знаходимо один одного
Сьогодні ми йдемо мовчки
І це мовчання має значення
Бо коли ми просто мовчимо
Це мовчання
І є оглушливим
Робберт Рус, березень 2022 року
Gedicht: Robbert Roos
